Ի՞նչ է իշխանությունը

Իշխանությունը դա հասարակության կառավարումն է, որը իրականացվում է որոշակի հարկադրանքի միջոցներով, օրինակ՝ օրենքներով և որոշումներով։ Իշխանություն ձևավորվել է դեռևս հին ժամանակներից, երբ առաջացան տոհմեր, ինչի արդյունքում առաջ եկան տոհմերի առաջնորդները։ Իշխանությունը դա հիմնականում ուղղված է հասարակության անդամներին պարտադրել իրենց կամքին ենթարկվել։ Իշխանության կողմից պարտադրանքները գրեթե միշտ ուղեկցվել և ուղեկցվում են օրենքներով, սահմանափակելով մարդու իրավունքներըԻ՞նչ է իշխանությունը և ազատությունները, ինչպես նաև բռնության միջոցով։Ներկա ժամանակաշրջանում ժողովրդավար երկրներում իշխանության իրականացումը իրականացվում է օրենքների միջոցով, մինչդեռ մի քանի հարույրամյակներ առաջ մարդկանց նկատմամբ պետությունը իշխանությունը իրականացնում էր բռնության միջոցով՝ համարելով, որ դա հարմար և ճիշտ միջոց է հասարակության մեջ վախ ստեղծել դեպի իրենց իշխանությունը։ Բռնության միջոցով իշխանության իրականացումը բռնատիրական կառավարման ձև է, բայց այն ոչ բոլոր երկրների հասարակությանն է համապատասխանում։ Օրինակ եվրոպական երկրներում ժամանակին գործում էր բռնատիրություն, սակայն ներկա ժամանակներում կառավարումը իրականացվում է ժողովրդավարության սկզբունքներով, մինչդեռ արաբական երկրներում կամ Հյուսիսային Կորեայում գործում է բռնատիրական կառավարման ձևը։ Այսպիսով, իշխանությունը պետք է ոչ թե բռնությամբ իրականացնի իր կառավարումը, այլ ժողովրդավար սկզբունքներով։

Պատասխանատվություն

Պատասխանատվությունը մարդկային կյանքի հիմնարար ասպեկտն է, որը առաջնորդում է մեր գործողություններն ու որոշումները տարբեր համատեքստերում՝ սկսած անձնական հարաբերություններից մինչև մասնագիտական պարտականությունները և հասարակական դերերը: Պատասխանատվությունն իր հիմքում ենթադրում է սեփական պարտականությունների, պարտավորությունների և իր գործողությունների հետևանքների ճանաչում: Այն էթիկական վարքագծի հիմնաքարն է, որը ձևավորում է անհատների փոխազդեցությունը ուրիշների և նրանց շրջապատող աշխարհի հետ:

Պատասխանատվության հիմնական ասպեկտներից մեկը հաշվետվողականությունն է: Երբ անհատները պատասխանատվություն են ընդունում իրենց արարքների համար, նրանք նաև գիտակցում են իրենց դերը արդյունքների որոշման գործում և պատրաստ են պատասխան տալ դրանց հետևանքների համար՝ լինեն դրական, թե բացասական: Այս հաշվետվողականությունը խթանում է վստահությունը և հուսալիությունը, քանի որ մյուսները սկսում են ապավինել անհատներին, ովքեր հետևողականորեն կատարում են իրենց պարտավորությունները:

Պատասխանատվությունը տարածվում է միայն կանոններին կամ պարտավորություններին հետևելուց. այն ներառում է ազնվություն և բարեխիղճ որոշումներ կայացնելիս: Պատասխանատու անհատները հաշվի են առնում իրենց գործողությունների ավելի լայն ազդեցությունը՝ հաշվի առնելով ուրիշների բարեկեցությունը և ավելի մեծ բարիքը: Սա ներառում է ոչ միայն պարտավորությունների կատարում, այլ նաև այնպիսի ընտրությունների կատարում, որոնք արտացոլում են էթիկական սկզբունքները և հարգանք ուրիշների իրավունքների և արժանապատվության նկատմամբ:

Հավասարություն

Հավասարություն ասելով հասկանում ենք արդարություն և մարդու իրավունքների պաշտպանություն։ Հավասարության սկզբունքը ներկայացված է ՀՀ Սահմանադրության մեջ, որտեղ ասվում է, որ օրենքի առաջ բոլորը հավասար են։ Այսինքն՝ բոլորն ունեն հավասար իրավունքներ և պարտականություններ։ Հավասարության սկզբունքի համաձայն՝ հասարակության բոլոր անդամներն ունեն իրավունքներ, և եթե նրանք կատարում են նույն արարքը, որը խախտում է օրենքը, կրում են նույն պատիժը կամ պատասխանատվությունը, օրենքը ոչ մեկին առավելություն չի տալիս։ Թեև դա ճիշտ է իրավունքի մեջ, սակայն իրականությունը հաճախ այլ է, քանի որ հասարակության առանձին անդամներ կարողանում են շրջանցել իրավահավասարության սկզբունքը՝ օգտվելով իրենց դիրքից: Հավասարության սկզբունքի խախտումներ եղել են նախկինում և շարունակվում են մինչ օրս։ Այստեղից կարելի է ենթադրել, որ հաճախ այդ սկզբունքները միայն ամրագրված են օրենքներում և չեն իրականացվում իրական կյանքում։ Հավասարության իրավունքի խախտման հետևանքով ոտնահարվում են նաև մարդու այլ իրավունքներ, ինչի հետևանքով հասարակության անդամների մոտ ձևավորվում է անվստահություն կառավարության, իրավապահ մարմինների և դատարանների նկատմամբ։ Ուստի, եթե պետությունը ցանկանում է ապահովել մարդու իրավունքների և ազատությունների պաշտպանությունը երկրում, ապա պետք է ապահովի նաև հավասարության սկզբունքի իրականացումը։

Արդարություն

Արդարությունը բաղկացած է մարդկությունից, որպեսզի ունենանք արդյունքերից կազմված աջակցություն, հոգեբանություն, համակողմնորություն, հավաքվածություն, հեղափոխություն և այլն։ Արդարությունը պատկանում է հավաքածությունների առաջադրանքին։

Արդարությունից հետո են ասում, որ ունենանք լայն մատչելիություններ, որոնք իրենց համար աջակցություն են կազմում։ Այսպես, արդարությունը չի ստանում համազգային համարվող, այլապես կազմվում է ուժի, խաղաղության, ամբողջականության և միջազգային հաւաքումներից։

Արդարությունը աջակցությունների հավաքածություններից հետո ունի բարոյական կողմեր՝ անձնականարկություն, ուժեղացում, հոգեբանություն, միջազգային հաւաքումներ և այլն։ Բարոյական կողմերը ունենում են գումարող կոչերը, որոնք պատճառով աջակցությունը ուղղորդում են լուծություններին։

Սակայն, այս համալիրը չի լինում հեղափոխությանը։ Արդարությունից բարոյական կողմերը պետք է ընդդեմ միջոցառման կամ դարձնելու համար, որպեսզի ունենանք հաւաքվածություն։ Բարոյական կողմերը պետք է նվիրվեն արդարության առաջադրանքին, ուժեղացմանը ենթադրելով։

Ազատությունը

Ազատությունը հիմնարար հասկացություններից է, որը կարևոր դեր է խաղում մարդու կյանքում: Այն արտահայտվում է ընտրություն կատարելու, ձեր համոզմունքներն արտահայտելու և սեփական արժեքներին համապատասխան ապրելու ունակությամբ: Ազատությունը յուրաքանչյուր մարդու անքակտելի իրավունքն է և հիմք է հանդիսանում անձի զարգացման համար։

Ազատությունը ներառում է ոչ միայն քաղաքական և քաղաքացիական ասպեկտներ, ինչպիսիք են խոսքի, հավաքների և արտահայտման ազատությունը, այլև սոցիալական և տնտեսական ասպեկտները: Այն ենթադրում է ինքնաիրացման, մասնագիտության, կրոնի ընտրության հնարավորություն, ապահովում է հավասար հնարավորություններ հասարակության բոլոր անդամների համար։

Այնուամենայնիվ, ազատությունը գալիս է նաև պատասխանատվության հետ: Ազատությունն առանց պատասխանատվության կարող է հանգեցնել անարխիայի և կոնֆլիկտի: Ազատության և պատասխանատվության միջև հավասարակշռությունը կայուն և արդար հասարակության հասնելու կարևոր կողմն է:

Ազատությունը նույնպես սերտորեն կապված է մարդու իրավունքների հայեցակարգի հետ։ Յուրաքանչյուր անհատի իրավունքների պաշտպանությունը նպաստում է մի հասարակության ստեղծմանը, որտեղ ազատությունը արժեք է, և մարդու արժանապատվությունը հարգելու անհրաժեշտությունը ճանաչված է բոլորի կողմից:

Ազատությունը դինամիկ և զարգացող սկզբունք է, որը պահանջում է մշտական ​​ուշադրություն և պաշտպանություն: Այն հիմնված է անհատական ​​ազատության և հանրային շահերի միջև ներդաշնակության հասնելու ցանկության վրա:

Ինչ է արժեքը: Մարդը որպես արժեք

Բացատրել Ի՞նչ եք հասկանում արժեք ասելով:
Հաստատուն, և մարդկանց համար շատ թանկ կենսական կողմնորոշումը իմաստասերներն անվանել են արժեք։ Դա այն է ինչը շատ կարևոր է, խիստ թանկ է, առանց որի մարդը չի կարող պատկերացնել իր լիարժեք կյանքը։

Թվարկեք մի քանի կարևոր արժեքներ:
Ինչ-որ մեկի համար կարևոր են նյութական արժեքները՝ բարեկեցություն, հարստություն, կայուն ֆինանսական վիճակ, կարիերա, իշխանություն: Իսկ ուրիշների համար թանկ են հոգեւոր արժեքները՝ ընտանիք, հայրենիք, սեր, ազնվություն, բարություն, ընկերներ և ուրիշ: Ամեն մարդ ինքն է ընտրում իր առաջնահերթությունները

Ձեր կարծիքով այս կամ այն արժեքը  գնահատելու, կարևորելու համար անհրաժեշտ է արդյոք գիտելիքների որոշակի պաշար կամ կենսափորձ:
Այո, մի խոսք կա, որ մենք սկսում ենք գնահատել, երբ կորցնում ենք, յուրաքանչյուր բան գնահատելու համար, կաևոր է գիտելիքը՝ հասկանալու համար դրա դերը մեր կյանքում, կենսափորձը և այլն։

Թվարկեք արժեքներ, որոնք չեն կորցնի իրենց նշանակությունը:

• Ընտանիքը
• Ընկերները
• Հայրենիքը

Ընտանիք, ազգ, մշակույթ

Ընտանիքը հասարակության մեջ անհրաժեշտ է խորհուրդավորություն, համեմատություն, բարելավություն, հետազոտություն, համալիրվածություն և հարցազրույցականություն: Եթե ​​ընտանիքի աշխատանքը հասարակության մասին է, ապա այն տալիս է մեծ միավորումներ, ուսանողական և սուբյեկտային հնարավորություններ: Իսկ եթե ​​այն ընտանիքն է, որոշակի ու հարմարավետ հարցերով կամ հնարավորություններով է խորհրդվում, ապա այն հասարակություններ է տալիս նաև լավաշարում, սովորություն, մտավորություն և համակարգողություն:

Ընտանիքի ամրությունը հասարակության մեջ հաջողվածությունը համարվում է կայացավելու մասին պատասխանատվությունների հաստատություն, գումարություն, համակարգիչներով միավորում, բարձր մակարդակի աշխատանքային և հետաքրքիրական դիմումների հաստատություն: Կայացավելու մասին համար ընտանիքը պարտադիր է պահածում ընտանիքական ուսուցում, աջակցություն այլ ընտանիքներին

Անհրաժեշտ է ընտանիքի ամրությունը ու կայունության համար մեծ թիվ ասպարեզար գործիքներ, ինչպես նաև հնարավորությունների շուրջը, որոնց միջոցով ընտանիքն ապահովվում է:

1. Սոցիալ հարցազրույցները: Ընտանիքի ամրությունը համարվում է հաջողված, եթե ​​այդ ընտանիքը հարցազրույցներով ու համալիրվածությունով է: Այդ հարցազրույցները կարող են հանդերձվել ընտանիքական ու մշակույթային համալիրվածությունը, ինչը կարող է ապահովել համալիրվածության ու ուղղակի հարցազրույցներով:
2. Ընտանիքի բարձրացման համալիրվածությունը: Բարձր մակարդակի մեծ և փոքր ընտանիքները ունենալու ամենակալված է համալիրվածությունը: Այդ էլեմենտները ապահովում են բարձր արժեքի մակարդակները, աշխատանքի բարդությունը և համալիրվածության հետազոտությունը:
3. Բարձրագույն արժեքի սոցիալ հետազոտություն: Բարձր մակարդակի ընտանիքները հաջողվածություն են հասարակությունը ու բարձրագույն արժեքները ստանա

Համագործակցություն, հակասություն և համակեցություն

Մարդիկ հաճախ հայտնվում են շփոթեցնող իրավիճակներում, երբ գործ ունեն այլ մարդկանց հետ: Անկախ նրանից, մենք մեծ հակում ունենք կիսվելու և կապվելու։ Նույնիսկ եթե ինչ-որ մեկը փորձում է խուսափել փոխազդեցություններից, մենք անընդհատ շրջապատված ենք մարդկանցով: Վերցրեք, օրինակ, մի պարզ սցենար, ինչպիսին է ձեր ընտանի կենդանուն քայլելը: Ճանապարհին դուք կարող եք հանդիպել ընկերների կամ ընտանիքի հետ, ինչը հանգեցնում է կարճ, բայց բովանդակալից խոսակցությունների: Հաղորդակցությունը վճռորոշ է մեր ողջախոհության համար: Ողջ կյանքի ընթացքում մենք հանդիպում ենք բազմաթիվ անհատների, որոնք աստիճանաբար կապեր են ձևավորում և ստեղծում մնայուն հիշողություններ: Այս մարդիկ դառնում են մեր կյանքի անբաժանելի մասը: Համագործակցությունը նույնպես կարևոր է. Անկախ նրանից, թե դպրոցում, աշխատանքում կամ համալսարանում, միայնակ առաջադրանքները լուծելն անհրաժեշտ չէ: Ընկերները նպաստում են դրական միջավայրի ստեղծմանը` դարձնելով աշխատանքը ավելի հաճելի և կառավարելի: Կենդանիները նույնպես կարևոր նշանակություն ունեն մեր կյանքում: Երբ մարդկային ընկերները բացակայում են, կենդանիները կարող են ներխուժել որպես հավատարիմ ուղեկիցներ, երբեմն նույնիսկ ավելի հուսալի, քան մարդկային ընկերները:

Հարևան պետություններ

Հյուսիս — Վրաստան
Հարավ — Իրան
Արևելք — Ադրբեջան
Արևմուտք — Թուրքիա

Իրան

Նաև հայտնի որպես Պարսկաստան։ Ավելի քան 81 միլիոն բնակչությամբ։ Երկրի մայրաքաղաքը և խոշորագույն քաղաքը Թեհրանն է։ Իրանի տարածքում են ծնունդ առել աշխարհի հնագույն քաղաքակրթություններից շատերը։ Պարսկական իշխանությունը տապալեց Ալեքսանդր Մակեդոնացին մ.թ.ա. չորրորդ դարում։ Ալեքսանդրի մահից հետո Իրանում հաստատվեց հելլենական Սելևկյան տերությունը, սակայն մ․թ․ա․ երրորդ դարում երկիրն անցավ Պարթևական տերության տիրապետության տակ։ Մ․թ․ երրորդ դարում պարթևական իշխանությունը փոխարինեց Սասանյան Պարսկաստանը։ Սասանյանները դարձան համաշխարհային գերտերություն հաջորդ չորս դարերում։

Օտարերկրյա ազդեցության և Մոհամմադ Ռեզա շահի իշխանության դեմ բողոքները 1979 թվականին բերեցին հեղափոխության, որի արդյունքում հիմնադրվեց Իսլամական հանրապետություն։

Կրոն

Իրանի Պետական կրոնը իսլամի Շիա ուղղությունն է։ Շիա մուսուլմանները կազմում են բնակչության շուրջ 90 %-ը։

Վրաստան

Մայրաքաղաքը Թբիլիսի կամ Թիֆլիս։

2019 թվականի մարդահամարի տվյալների, կազմում է 3 723 500 մարդ։ Բնակչության ճնշող մեծամասնությունը կազմում են վրացիները, գլխավոր ազգային փոքրամասնություններն են ադրբեջանցիներն ու հայերը։

Կրոն հիմնականում քրիստոնյա են։

Շատ վրացական ուտեստներ, օրինակ խարչոն, խաչապուրին դարձել են փաստացի միջազգային ուտեստներ։

Թուրքիա

Թուրքիայի մայրաքաղաքը Անկարան է, իսկ խոշորագույն քաղաքը՝ Ստամբուլը։

Անտիկ ժամանակներում Թուրքիայի մերօրյա տարածքը բաժանված է եղել ասորիների, հույների, թրակիացիների, փռյուգիացիների, երի և հայերի մեջ։

1299 թվականին օղուզների ցեղի առաջնորդ Օսման I-ը Թուրքիայի արևելքում ստեղծում է իր պետությունը, որը, կարճ ժամանակահատվածում ընդարձակվելով, դառնում է աշխարհակալ կայսրություն։

Կայսրությունն իր հզորության գագաթնակետին հասավ 16-րդ դարում՝ Սուլեյման I-ի կառավարման տարիներին։ Երկու դար շարունակ Օսմանյան կայսրությունը պահպանեց տարածաշրջանի ամենաազդեցիկ երկրի կարգավիճակը։